Op zaterdagmiddag 11 oktober organiseerden we onze middag over eetverhalen uit de Molukse, Marokkaanse en veganistische keuken in Bibliotheek Segbroek. De interviews werden deze dag afgenomen door Renate van der Zee en er waren uit alle drie de keukens heerlijke hapjes!
Rob Wakelkamp begon de middag met zijn verhaal. Onder het genot van een heerlijke tomatencurry, met eigen masalamix uit India, vertelde Rob over zijn weg naar veganisme. Zijn moeder, ook aanwezig in de zaal, kreeg toen hij jong was interesse in het meer plantaardig koken. Ze probeerde minder vlees in het gezin te brengen, maar dat bleek toen een behoorlijke uitdaging. Het veganistische vuur in Rob werd daar, misschien ongemerkt, al aangewakkerd.
Tijdens zijn studie Communicatie kreeg hij de opdracht om chocolade voor een biermerk in te zetten als promotie. Dat voelde voor hem niet natuurlijk, chocolade was er voor hem al genoeg op de wereld en hij wilde niet nog meer druk op de natuur leggen. Na zijn studie reisde hij door Thailand en India, volgde kookworkshops en at in Doha de lekkerste curry ooit. Hij kwam in aanraking met smaken en kruiden die hem inspireerden en die hij meenam naar Nederland.
In Nederland had hij diverse banen, maar hij merkte steeds de urgentie om “echt te willen koken.” Bij eetcafé Water en Brood in Scheveningen kon dat, en daar besloot hij ook dat hij geen dierlijke producten meer wilde gebruiken. Hij koos voor de veganistische keuken. Hij benadrukt dat vlees eigenlijk een luxeproduct is. In veel landen behoort dit niet drie keer per dag tot het menu en deze gewoonte put de aarde uit.
Jarenlang hadden hij en vriendin Juul het veganistische restaurant Vegane Glorie in Den Haag. Sinds kort hebben zij dit omgezet in een cateringbedrijf, omdat hij zich weer volledig op het koken wil focussen en niet op het managen van een restaurant. Alle bezoekers genoten van de curry en er kwamen veel mooie reacties uit de zaal. In veel verschillende keukens blijkt plantaardig eten al een behoorlijk grote rol te spelen!
Een aantal (veganistische) eettips in Den Haag: Zebedeus, Utopie, Hagedis en Veggies on Fire.
Fatima Habibi, onze tweede ‘foodie’, is van Marokkaanse afkomst, is opgegroeid in Marrakesh en woont sinds haar zestiende jaar in Nederland. Als kok heeft zij zichzelf alles geleerd. Ze kookte tien jaar voor Resto VanHarte en kon daardoor zelfs een halfuurtje thee drinken met koningin Máxima! Ze benadrukt wat het theedrinken (met koekjes!) in Marokko betekent en grapt dat het ook wel de ‘Marokkaanse whiskey’ wordt genoemd.
Ook dadels spelen een grote rol in deze keuken. Zelf start ze de dag altijd met drie dadels en kan er dan de hele ochtend tegenaan. In Marokko wordt de hele dag brood gebakken, dag en nacht, overal zie je bakkers.
Ook in de Marokkaanse keuken zijn er talloze vegetarische en veganistische mogelijkheden, zoals de gedroogde tuinbonensoep bissara, waar ze uitgebreid over vertelt. Haar persoonlijke verhaal over het omgooien van haar eetpatroon doet de zaal verbazen: ze viel tientallen kilo’s af en doet nu aan hardlopen, allemaal door gezonde voeding.
Tegenwoordig doet Fatima vrijwilligerswerk bij de Laakhavens, daar kookt ze voor jong en oud. Ze vertelt over heerlijke gerechten met couscous, de tajine en veel gebruikte ingrediënten en kruiden, zoals koriander. We aten overheerlijke salades van Fatima uit de Marokkaanse keuken. De wortel die erin zat moet speciaal worden bereid voor deze specifieke smaak. Fatima geeft aan dat dit echt de hele nacht moet trekken, anders is de wortelsmaak niet hetzelfde.
Een tip voor Marokkaans eten: vlakbij Hollands Spoor, het restaurant naast bakkerij Marrakesh in de Hobbemastraat.
Mike Aponno sloot deze fijne middag af. Hij vertelde over hoe muziek en eten heel belangrijk zijn in de Molukse keuken. Gezelligheid is wat de Molukkers bindt: recepten uitwisselen, eten en muziek! Op de foto’s zien we zijn familie muziek maken, dat waren dan Molukse liedjes als Lagu en Manise.
Zijn vader, ook in de zaal aanwezig, was thuis de kok en alle tantes kookten ook veel. De spekkoek van zijn tante was zelfs beroemd in de familie! Hét familierecept van zijn vader is colo colo, een saus met o.a. azijn, ketjap, sjalot, knoflook en bosui met daarbij rijst, gerookte makreel en rauwkost.
Zelf kun je hem wakker maken voor saté kambing, liefst de versie met geit, maar dit is lastiger te vinden in Den Haag. Hij kreeg gelijk een aantal tips uit de zaal bij welke slager dit wel te vinden is. Mike zijn favoriete kruiden zijn citroengras, met zoete kruidige en frisse smaak, perfect voor de saoto, laos en sambal, maar dan wel brandal (dit is zoeter en kan hij overal bij eten).
Mike bracht voor iedereen huisgemaakte roti kukus mee. Dit wordt gemaakt van ei, zelfrijzend bakmeel, vanille, suiker, cacaopoeder en kleurstof. Iedereen smulde hiervan! Hij noemde de Molukkers ook echte zoetekauwen en dit heerlijke gerecht sloot daar goed bij aan. Iemand uit het publiek benoemde het thuisgevoel dat dit zoete brood met zich meebracht.
Zijn tip voor Moluks eten in Den Haag is natuurlijk familierestaurant Sana Sini op de Thomsonlaan.
De rode draad en uitkomst van deze middag: eten is verbindend en heel belangrijk voor een mens. Het bleek dat de veganistische keuken in vele wereldse keukens terugkomt! Er was deze middag veel bevlogenheid te voelen over dit thema en we sloten af met Mike zijn tegelwijsheid: ‘Eten is beleven!’
De middag is visueel vastgelegd door Janneke de Boer. Fotografie door Roger Anis.
